Het bestuur is goed begonnen dit seizoen

Nieuwe samenstelling van het bestuur van de Vrouwensynode. Emsi Hansen en Fieke Klaver komen het bestuur versterken. Op de foto v.l.n.r. Jasja Nottelman, Fieke Klaver, Wil Franssen, Arine Benschop en Emsi Hansen. In augustus hielden we een teambuildings-en beleidsdag op Zingevingsboederij Vrije Verbinding onder de bezielende leiding van Carla Boven.

Emsi (Marie Christine) Hansen, 23 jaar, theologiestudente: dat zijn de drie hoofdkenmerken aan de hand waarvan ik mezelf meestal voorstel. Vooral dat laatste verbaast mij zelf nog wel eens: drie jaar geleden had ik eenieder die me dit voorspeld had, uitgelachen. Thuis vlogen immers al genoeg theologische discussies over de tafel (mijn beide ouders zijn theoloog); ik zou een heel andere richting opgaan. Mede geïnspireerd door een jaar vrijwilligerswerk in een Blijf-van-mijn-lijfhuis in Waco (Texas) ging ik in september 2010 in Groningen van start met de bacheloropleiding American Studies. De opleiding was leuk, maar leverde me niet de voldoening op die ik zocht: er bleef iets knagen. Zo sukkelde ik braaf, nominaal maar steeds wat minder enthousiast door mijn studie heen terwijl ik bleef zoeken naar iets waarin ik mijn passie voor mens en samenleving kwijt zou kunnen.
Geleidelijk aan kwam het idee aan theologie toen de kop opsteken, tot ik in de zomer van 2012, tijdens een bezoek aan de Franse kloostergemeenschap Taizé, ineens heel helder voor me zag: dit is wat ik wil, dit is wat ik moet gaan doen. Ik schrok me een hoedje. Maar het idee bleef, mijn enthousiasme groeide en de reacties uit mijn omgeving waren onverdeeld positief.
Nu ben ik, met een afgeronde bachelor American Studies, al weer een jaar bezig met de pre-master theologie aan de VU/PThU Amsterdam. Om deze premaster te gaan doen, ben ik vanuit Groningen naar Utrecht verhuisd waar ik nu een jaar samenwoon met mijn vriendin. Intussen is de stad me vertrouwd, voelt ze als thuis en ben ik meer en meer aan het rondkijken hoe ik een plekje kan vinden in, en een bijdrage kan leveren aan het theologenwereldje. Vanuit het bestuur van de OVS hoop ik een frisse blik en mijn passie voor schrijven en PR bij te kunnen dragen, en tevens zelf een boel te leren over de verhouding tussen vrouw & theologie. Ik kijk ernaar uit om me hiervoor in te zetten en ben blij hiermee het gevoel te hebben op de goede weg te zijn om mijn droom / hoop / roeping / hart* achterna te gaan. (* naar eigen inzicht doorhalen wat niet van toepassing is)

Fieke Klaver: Aanleiding om actief te worden in het bestuur van de OVS was mijn beleving van de gesprekken tussen vrouwen van verschillende generaties tijdens de laatste synodedag. Reacties werden ‘aangekleed’ met korte info over de achtergrond van waaruit iemand sprak – ervaring, leeftijd – waardoor een inbreng meer kleur en zeggingskracht kreeg. Oudere vrouwen spraken vanuit een voor mij herkenbare context. In contact met jonge vrouwen herinnerde ik mij hoe het bij mezelf begon. Op het spoor van feministische theologie Na mijn tienertijd in de oecumenische jaren zestig van de vorige eeuw werd ik theologisch gevormd aan de VU in de jaren zeventig. Medestudentes als Ineke Bakker en Willemien Boot brachten me op het spoor van de opkomende feministische theologie in Nederland en daarbuiten. Ontmoetingen met voorbeeldvrouwen als Tine Halkes, Jenny Schneider en later Tiny Augustus wakkerden mijn kritische en creatieve vermogens aan.
Ik redigeerde een boekje Gezichten zien en dromen dromen (interviews met vrouwen in het kader van de Wereldraad van Kerken), raakte betrokken bij de eerste initiatieven rond slachtoffers van seksueel misbruik in pastorale relaties en werd actief in de vrouw-en-geloofbeweging. Als dominee in Limburg las ik in bijbelgroepen vrouwenverhalen en werkte mee aan de tweejarige opleiding ‘inleiding theologie in feministisch perspectief’. Met Corja Menken deelde ik het voorzitterschap van de regionale vergadering van de protestantse kerken en samen zetten we een nieuwe toon met aandacht voor verhalen uit het dagelijks leven van de deelnemende kerken.
Ook in mijn volgende functies in Leiden en Amsterdam was aandacht voor het vrouwelijk gezicht van God en het tot spreken horen van vrouwen expliciet belangrijk. Met collega’s organiseerde ik het beraad ‘Eva rond A’dam’. Dat organiseerde bijeenkomsten waarin we elkaar bemoedigden en samen studeerden. Het boek Vrouwen van dagen was aanleiding tot een drukbezochte inspiratiedag in het Ignatiushuis waar ‘feminisme en ouder worden’ als nieuw thema gedeeld, besproken en bezongen werd.
In de twintigste eeuw werd ‘genderperspectief’ een kernwoord. Belangrijke thema’s van ecologie en economie, met zowel hun maatschappelijke als persoonlijke dimensies, werden in dit perspectief bestudeerd en besproken. Daarbij is het contact met vrouwen, collega-theologen en anderen, in Nederland en op internationale bijeenkomsten, voor mij steeds weer enorm inspirerend.
In de protestantse kerk van Amsterdam, in de Amsterdamse vrouwengroep van de Raad voor Religies en Levensbeschouwingen en dit voorjaar op de Vrouwensynodedag ontmoet ik daarbij jonge vrouwen die vanuit haar eigen geschiedenis en context een openhartige en constructieve inbreng hebben. Ik wil er graag aan meewerken dat de OVS de komende jaren een platform kan bieden waarop vrouwen van verschillende generaties en culturen elkaar ontmoeten – sprekend en luisterend, zingend en biddend – om samen lijnen uit te zetten naar een leefbare toekomst. Vanaf september werk ik bij de stichting Spiritualiteit, hiv & Aids (ShivA) om als geestelijk raadsvrouw voor mensen met hiv en Aids te zoeken naar hun spirituele krachtbronnen om posithiv te kunnen leven. Het netwerk van de OVS hoop ik daar ook positief bij in te zetten.

 

Archieven